Rafaël is een normale Nederlandse jongeman met een lichamelijke beperking. Door die arbeidsbeperking had Rafaël lang een afstand tot de arbeidsmarkt. Gelukkig keek een stoere groothandel en logistiek bedrijf in Limburg verder dan de mogelijke beperkingen van Rafaël, en namen ze hem aan op zijn potentie. Een schot in de roos: Rafaël heeft het enorm naar zijn zin en levert een waardevolle bijdrage aan het bedrijf. “Niet de arbeidsbeperking is de belemmering maar de Duitse taal” verder lezen
Als vrouw je mannetje staan in een mannenwereld
“Hello ref, how are you today? Ready for your game?” Een grote, Amerikaanse speler van zeker twee meter lang geeft mij een hand en kijkt mij vriendelijk aan, terwijl hij kauwgum kauwend een basketbal op zijn vinger laat draaien. Ik maak kort een praatje, maar focus me dan weer op mijn warming-up. Ik ben klaar voor de wedstrijd. “Als vrouw je mannetje staan in een mannenwereld” verder lezen
Neem alstublieft geen arbeidsgehandicapte aan!
Lees ik dat nu goed? Ja. Na bijna 11 jaar als social entrepreneur kan ik toch wel zeggen dat mensen graag hun eigen overtuigingen bevestigd willen zien. En daar ben ik totaal niet anders in. Het is nu wel tijd om eens heel eerlijk te zijn.
Zelf ben ik ooit eens gaan zingen tijdens een sprekersklus. Voor de goede orde: zingen kan ik echt niet. “Neem alstublieft geen arbeidsgehandicapte aan!” verder lezen
“CV of medisch dossier? Allebei indrukwekkend hoor”!
“In de ruim acht jaar dat je nu aan het werk bent heb je geen dag spijt gehad van jouw keuze om te werken. De vraag wat werk voor jou betekent vind je soms een beetje raar of niet relevant. Vragen we ook aan een “gezond” persoon wat werk voor diegene betekent?” ““CV of medisch dossier? Allebei indrukwekkend hoor”!” verder lezen
Leven met lyme, een niet aangeboren hersenletsel
“Ik vroeg me continu af of mijn werk voldeed aan de verwachtingen van anderen”. Marion Smale (44) kreeg vijf jaar geleden de ziekte van Lyme. De ziekte beschadigde een deel van haar hersenen, waardoor ze eerder vermoeid is en minder prikkels kan verdragen. Op de afdeling Niet Aangeboren Hersenletsel ontdekte ze dat iedere patiënt anders omgaat met tegenslagen. Het veranderde haar kijk op succes. “Leven met lyme, een niet aangeboren hersenletsel” verder lezen
Vanuit autisme bekeken
“Ik kijk met trots terug op mijn carrière tot-nu-toe én kijk met trots vooruit naar wat nog komen gaat. Er is naast mijn hobby’s, dat wil zeggen ‘leuke activiteiten doen’, nog genoeg te bereiken waar ik trots op zal zijn!” Sinds oktober 2005 heb ik de indicatie “asperger”, een vorm van autisme. Deze valt onder het zogenaamde ASS (=Autisme Spectrum Specialisme). “Vanuit autisme bekeken” verder lezen
Weerbare mensen zorgen voor een inclusievere samenleving
“Weerbare mensen zorgen voor een inclusievere samenleving!”
Al twintig jaar zet ik mij op allerlei manieren in om kwetsbare groepen weerbaarder te maken. Ik doe dat door, samen met anderen, trainers op te leiden tot goede psychofysieke weerbaarheidstrainers om uiteindelijk op die manier zoveel mogelijk mensen te kunnen bereiken. Ik geloof namelijk dat weerbare mensen gemakkelijker deel kunnen nemen aan de samenleving. Weerbaar zijn houdt voor mij in dat je op goed voor jezelf kunt opkomen, daarbij rekening houdend met je eigen grenzen én die van de ander. “Weerbare mensen zorgen voor een inclusievere samenleving” verder lezen
Samen in het verschil
In de jaren ’80 (van de vorige eeuw!) liep ik bij het Marokkaanse WAO Komitee binnen om als vrijwilliger Nederlandse taalles te geven aan Marokkaanse gastarbeiders. Nooit had ik kunnen vermoeden dat samen in het verschil deze impact zou hebben op mijn verdere leven. Ik was met mijn studie gestopt en banen lagen niet voor het oprapen en dus besloot ik om naast mijn vrijwilligerswerk voor het COC verder te kijken hoe ik mij nuttig zou kunnen maken. “Samen in het verschil” verder lezen
Intrinsiek gemotiveerd
Waarom zet ik mij in voor een inclusieve arbeidsmarkt? Het antwoord is simpel ik ben écht intrinsiek gemotiveerd. In december 2010 werd mijn contract niet verlengd en verloor ik voor de 30ste keer mijn werk. Aangezien ik wel kan leren en ook echt gemotiveerd ben, moest er iets anders zijn en daarom ging ik naar de huisarts toe. Hij verwees mij door een naar een psychiater en een paar maanden later kreeg ik mijn diagnose: Autisme. “Intrinsiek gemotiveerd” verder lezen
Iets bijdragen voor Wajongers
Na 17 jaar ICT was ik dertien jaar geleden toe aan iets anders, ik wilde iets meer mensgericht bijdragen. Natuurlijk had ik als systeembeheerder veel contact met collega’s (“ik gooi hem uit het raam”, “ik gooi er een emmer water overheen” ), maar ik zocht het toch op een iets ander vlak. Het werd de SPH met tegelijk werken in een instelling voor jongeren met een verstandelijke beperking, ofwel wajongers. “Iets bijdragen voor Wajongers” verder lezen