Niet de arbeidsbeperking is de belemmering maar de Duitse taal

Rafaël is een normale Nederlandse jongeman met een lichamelijke beperking. Door die arbeidsbeperking had Rafaël lang een afstand tot de arbeidsmarkt. Gelukkig keek een stoere groothandel en logistiek bedrijf in Limburg verder dan de mogelijke beperkingen van Rafaël, en namen ze hem aan op zijn potentie. Een schot in de roos: Rafaël heeft het enorm naar zijn zin en levert een waardevolle bijdrage aan het bedrijf. “Niet de arbeidsbeperking is de belemmering maar de Duitse taal” verder lezen

Leven met lyme, een niet aangeboren hersenletsel

“Ik vroeg me continu af of mijn werk voldeed aan de verwachtingen van anderen”. Marion Smale (44) kreeg vijf jaar geleden de ziekte van Lyme. De ziekte beschadigde een deel van haar hersenen, waardoor ze eerder vermoeid is en minder prikkels kan verdragen. Op de afdeling Niet Aangeboren Hersenletsel ontdekte ze dat iedere patiënt anders omgaat met tegenslagen. Het veranderde haar kijk op succes. “Leven met lyme, een niet aangeboren hersenletsel” verder lezen

Vanuit autisme bekeken

“Ik kijk met trots terug op mijn carrière tot-nu-toe én kijk met trots vooruit naar wat nog komen gaat. Er is naast mijn hobby’s, dat wil zeggen ‘leuke activiteiten doen’, nog genoeg te bereiken waar ik trots op zal zijn!” Sinds oktober 2005 heb ik de indicatie “asperger”, een vorm van autisme. Deze valt onder het zogenaamde ASS (=Autisme Spectrum Specialisme). “Vanuit autisme bekeken” verder lezen

Weerbare mensen zorgen voor een inclusievere samenleving

“Weerbare mensen zorgen voor een inclusievere samenleving!”

Al twintig jaar zet ik mij op allerlei manieren in om kwetsbare groepen weerbaarder te maken. Ik doe dat door, samen met anderen, trainers op te leiden tot goede psychofysieke weerbaarheidstrainers om uiteindelijk op die manier zoveel mogelijk mensen te kunnen bereiken. Ik geloof namelijk dat weerbare mensen gemakkelijker deel kunnen nemen aan de samenleving. Weerbaar zijn houdt voor mij in dat je op goed voor jezelf kunt opkomen, daarbij rekening houdend met je eigen grenzen én die van de ander. “Weerbare mensen zorgen voor een inclusievere samenleving” verder lezen

Samen in het verschil

In de jaren ’80 (van de vorige eeuw!) liep ik bij het Marokkaanse WAO Komitee binnen om als vrijwilliger Nederlandse taalles te geven aan Marokkaanse gastarbeiders. Nooit had ik kunnen vermoeden dat samen in het verschil deze impact zou hebben op mijn verdere leven. Ik was met mijn studie gestopt en banen lagen niet voor het oprapen en dus besloot ik om naast mijn vrijwilligerswerk voor het COC verder te kijken hoe ik mij nuttig zou kunnen maken. “Samen in het verschil” verder lezen

Intrinsiek gemotiveerd

Waarom zet ik mij in voor een inclusieve arbeidsmarkt? Het antwoord is simpel ik ben écht intrinsiek gemotiveerd. In december 2010 werd mijn contract niet verlengd en verloor ik voor de 30ste keer mijn werk. Aangezien ik wel kan leren en ook echt gemotiveerd ben, moest er iets anders zijn en daarom ging ik naar de huisarts toe. Hij verwees mij door een naar een psychiater en een paar maanden later kreeg ik mijn diagnose: Autisme. “Intrinsiek gemotiveerd” verder lezen

Iets bijdragen voor Wajongers

Na 17 jaar ICT was ik dertien jaar geleden toe aan iets anders, ik wilde iets meer mensgericht bijdragen. Natuurlijk had ik als systeembeheerder veel contact met collega’s (“ik gooi hem uit het raam”, “ik gooi er een emmer water overheen” ), maar ik zocht het toch op een iets ander vlak. Het werd de SPH met tegelijk werken in een instelling voor jongeren met een verstandelijke beperking, ofwel wajongers.  “Iets bijdragen voor Wajongers” verder lezen