“Mijn hart bonsde in mijn hoofd, mijn huid was klam en mijn stem klonk vervormd. Overal waren mensen, overal waren ogen en ze waren gericht op mij. Ze keken, volledig gefocust. Ik gloeide maar ik sprak door, want wat ik vertelde, daar geloofde ik in. Daar geloof ik nog steeds in en daarom deel ik mijn ervaringen nu met jou”.
Informeren en inspireren
Vorig jaar op 4 september gaf ik samen met mijn bondgenoten van de League of Extraordinary People de workshop ‘Werken met een handicap’. Het was de jaarlijkse personeelsdag van het Rijksvastgoedbedrijf. Met ons pas opgerichte interne WBA-netwerk wilden wij onze collega’s informeren en inspireren. Na de opening door onze voorzitter droeg ik mijn column voor over werken met autisme.
Geen theoretische verhandeling, geen officieel lijstje met voor- en nadelen, maar een persoonlijk verhaal en recht uit mijn hart. Ik vertelde over het maatschappelijk stigma waarmee mijn bondgenoten en ik regelmatig geconfronteerd worden en over wat dat met mij doet. Maar bovenal vertelde ik over impact maken (het thema van de personeelsdag) en over hoop en vertrouwen. Want dat is wat de wereld draaiende houdt. Dat is wat mij drijft.
Oprechte interesse en vertrouwen
De ogen waarmee mijn publiek naar mij keek, waren geen kritische of spottende ogen. Geen ogen die een ‘vlekje’ zagen of een risico. Integendeel: het waren ogen die mij bemoedigden en die oprecht geïnteresseerd naar mij luisterden. Ogen die mij uitnodigden om mezelf uit te spreken. Ogen die ik eerder in mijn leven zelden had mogen zien, maar die mij het vertrouwen gaven dat er voor mijn verhaal ruimte was. De vragen, de positieve opmerkingen en gesprekken naderhand bevestigden deze hoopgevende ervaring. Er was iets in gang gezet.
Een paar maanden later zat ik samen met mijn leidinggevende tegenover een redacteur van ons personeelsblad. Voor een artikel over de Wet Banenafspraak wilde zij drie koppels (WBA-medewerkers en hun leidinggevenden) interviewen over hun ervaringen en ideeën en via de League was zij bij ons terechtgekomen. Weer een mooie gelegenheid om mijn verhaal te vertellen en hoop te bieden! Dat mijn leidinggevende zelf zijn ervaringen met mij als medewerker kon delen, vond ik al helemaal positief. En een positief verhaal, dat werd het zeker.
Waardevolle medewerker
Ja, ik heb zeer gevoelige zintuigen en overzicht bewaren is iets waar ik bewust op moet letten. Ik ben echter ook een waardevolle secretaris, (eind)redacteur en ondersteuner en daar mag, nee daar móet ik voor uitkomen. Omdat ik er trots op ben dat ik ondanks alle maatschappelijke vooroordelen toch mijn plek heb gevonden, maar vooral omdat ik wil laten zien dat er altijd hoop is. Dat iedereen iets moois te bieden heeft en dat we daar als samenleving maar beter gebruik van kunnen maken.
Hoop, vertrouwen en inclusiviteit: ik geloof erin. Jij ook?
Trots op je!
Dank je 🙂
Perfecte instelling: uitgaan van je sterke punten, complimenten!
Dank je ?
Ja, ik geloof heel erg in het versterken van waar ik goed in ben. Het geeft de beste resultaten en het meeste werkplezier.