Lees ik dat nu goed? Ja. Na bijna 11 jaar als social entrepreneur kan ik toch wel zeggen dat mensen graag hun eigen overtuigingen bevestigd willen zien. En daar ben ik totaal niet anders in. Het is nu wel tijd om eens heel eerlijk te zijn.
Zelf ben ik ooit eens gaan zingen tijdens een sprekersklus. Voor de goede orde: zingen kan ik echt niet. Dat is geen bescheidenheid, maar realiteit. Ontzettend vals, hard en totaal ongepast.
Het moge duidelijk zijn dit is niet mijn talent, niet mijn kracht en absoluut niet van toegevoegde waarde. Er zou enorm veel subsidie bij moeten om deze activiteit ooit rendabel te krijgen. Loonwaarde 0 of naja laten we het houden op 20% want sommigen zullen de hilariteit ervan waarderen. Waarschijnlijk zal het ook nooit lukken om naar de 100% te komen of daarboven. Iets wat er overduidelijk niet inzit of waar nog groei of ontwikkeling in is te vinden gaat op de lange termijn niet werken.
Iemand die doof is gaat nooit goed horen, iemand die blind is nooit goed zien. Daar kan ik niets aan doen, het is zo. Gelukkig is er in de huidige wereld met zoveel technologische mogelijkheden ontzettend veel wat er dan wel kan. De vraag is dan: wat kan er wel en hoe dan? Er zijn al legio voorbeelden die klaar staan om gekopieerd te worden: maak er gebruik van zou ik zeggen.
Zelf sta ik trouwens wel op het podium met een ruime loonwaarde, niet als zanger maar als spreker. Werk wat me past, wat ik fantastisch vind om te doen en wat mensen ook enorm waarderen: een activiteit passend bij mijn talenten en een marktbehoefte.
Wekelijks maak ik mee dat omdat iemand blind of doof is men ervan uitgaat dat er een synonieme arbeidsmarkt is waar we gewoon mogen afwijken van alle geldende regels in Nederland die we met elkaar hebben afgesproken.
~We moeten dit niet willen. Dit gaat ook niet werken. Dat weten we eigenlijk ook wel.~
Zou jij je werk gemotiveerd gaan doen als men je voor 50% inschaalt omdat je kleine kinderen hebt (ondanks je prachtige master en gedrevenheid)? Dan kost alles namelijk ook meer energie, heb je meer slaaptekort en moet je alles op een andere manier organiseren dan ‘standaard’. Je zoekt dan een oplossing: hoe kan het wel? Welke tools zet ik in om wel mijn doelen te halen en mijn werk goed te doen?’
Dagelijks meemaken dat onze overtuiging van inclusiviteit blijkbaar nogal strookt met nog een groot gedeelte van Nederland brengt volharding mee. Het kan toch niet zo zijn dat we op basis van een kenmerk, en niet op basis van wat iemand daadwerkelijk kan en waarvoor hij/zij opgeleid is, mensen gaan inschalen?
Als we normaal selecteren kijken we naar iemands competenties, ervaring, persoonlijkheid en motivatie, niet naar de uitkeringsvorm die iemand had. Wat gaat iemand brengen in deze functie of voor onze organisatie? Neem dat serieus.
Werk moet natuurlijk ook passen bij iemand als persoon maar ook in zijn mogelijkheden. Eerlijk zijn over wat er wel en niet kan helpt ontzettend goed: ik zou willen oproepen tot verfrissende helderheid.
Hieruit komen toppers, briljantjes, volhouders, doordouwers van MBO tot WO niveau. Die, jawohl, gewoon werk doen tegen gewoon salaris. Soms uitzonderlijk werk doen tegen gewoon salaris.
Alstublieft neem geen ‘arbeidsgehandicapten’ aan, neem talenten aan die bij je passen. Durf de eerste stap te zetten van anders kijken naar talent.
PS: Gedurende dit stuk blijft autocorrect me steeds corrigeren, onder het woord inclusiviteit komt standaard een rood kringeltje met de suggestie: exclusiviteit. Need I say more? We leven nog in de tijd van uitsluiting op basis van kenmerken. Gelukkig is de kleine beweging er nu van écht inclusieve werkgevers. We juichen ze toe! We zoeken ook actief de samenwerking op en zijn enorm dankbaar met de fantastische partners die we al hebben.
